Over mezelf ...

Mag ik me even voorstellen ? Mijn naam is Gerolf Peeters, ik ben geboren in 1962 in Wilrijk, maar opgegroeid in Berchem. Ik woon nu in Mortsel, ben gehuwd en heb twee kinderen. Sinds 1985 werk ik als verpleegkundige in een psychogeriatrisch verpleeghuis in Essen (B).

Buiten mijn belangrijkste hobby als modelspoorbouwer ben ik ook erg geïnteresseerd in elektronica en computertechniek. Vroeger, als opgroeiende jongeling stond de elektronica vooral in het teken van muziek: versterkers, geluids- en lichteffecten, het verbeteren (lees: opvoeren) van mijn installatie in het algemeen. Later kwam daar wat eenvoudige meet- en regeltechniek bij, vooral voor gebruik in mijn eerdere modelspoorprojecten.
Mijn kennismaking met de computer begon rond 1990, met een oude Commodore C64. Hierop leerde ik echter de basis voor programmeerwerk. Later, toen ik een Amiga aanschafte, werd dit verdergezet. Sinds 1997 beschik ik over een PC, waarmee ik vooral ontwerpen maak (zoals voor deze modelspoorbaan), maar ook nog wat programmeer of soms ook gewoon spelletjes speel of op het internet ronddwaal..

Mijn eerste kennismaking met modelspoor was een treintje dat mijn tien jaar oudere broer gekregen had: een eenvoudig Fleishmann-locje trok enkele wagens in een ovaal. Later werd hiervoor een plaat gemaakt, waarop ook een Lima-locje en enkele rijtuigen mee gingen rondtoeren. De plaat stond meestal in de kelder (lekker vochtig) en moest dus bij elke spoor-sessie grondig gereinigd - ontroest - worden.

Mijn eerste eigen baan werd gebouwd in ... de kelder ... Inderdaad: verontreiniging en roest waren de grote booswichten, maar het was de enige ruimte die me in het ouderlijk huis ter beschikking stond. Later, toen mijn oudere broers het huis verlieten, kwam er een kamer vrij op de bovenverdieping waar ik een tweede baan bouwde. De baan was niet zo groot (2,2 bij 3,5 meter), en geraakte zelfs vrijwel afgebouwd.

Rond die tijd (ik was toen ongeveer 16) begon ik echter meer interesse te krijgen voor uitgaan, het studentenleven, ... en werd de baan uiteindelijk opgeruimd. In mijn eerste huwelijksjaren ben ik nog even met een klein smalspoorbaantje aan de slag geweest. Zeer kleinschalig (70cm bij 120cm) omdat ik er niet meer ruimte of geld voor had. Na later een huis aan te schaffen, te (ver-)bouwen en het afbetalen van de lening, heb ik sinds 2001 eindelijk terug tijd, geld en plaats (drie essentiële voorwaarden) om mijn oude hobby met vernieuwd enthousiasme op te nemen.

Deze website vertelt het verhaal van de modelspoorbaan "Marche-en-Bières". Ik hoop dat dit verhaal zowel de modelspoorleek kan boeien als de ervaren rotten in de hobby kan motiveren om door te gaan. Anderzijds is het een middel voor U om bedenkingen te uiten.

Oh ja, over de naam: er wordt wel eens gezegd dat je een modelbaan geen grappige naam mag geven - omdat onze hobby zo ernstig is. Ik vind dat er een knipoog in MOET zitten. Omdat ik toch een fictieve situatie nabouw, moest ik ook een Frans lijkende fictieve naam hebben. Op een modelbaan in het tijdschrift "modelspoor magazine" zag ik een brouwerij, "Neffe" genoemd. Dit vond ik een origineel en grappig gegeven. Vermits mijn biersmaak meer uitgaat naar Duvel of een goed 'bolleke' Koninck, en ik Fransklinkende namen nodig had, waren de namen voor de stations gauw gevonden: Duvelle en BoulRoie. De naam voor de modelspoorbaan werd dan niet Marche-en-Famenne, maar ... juist !