Om de perrons van het laaggelegen deel van station 'Boulroie' te kunnen bouwen
had ik een te smalle houten onderbouw gemaakt. Dit zou er voor zorgen dat de
perrons gingen
zweven in de lucht... er moest landschap onder! Dit zou een deels agrarisch,
deels bebost stukje natuur worden: wat weiden, een boswachtershuisje en natuurlijk...
bomen.
In de meeste tijdschriften las ik dat de hard-shell methode toch wel het meest
efficiënt was voor landschapsbouw. Deze voor mij nieuwe techniek ging ik
hier eens proberen.
Ik maakte de basisvorm van het landschap met behulp van verschillende stroken
schilderstape, kruislings over elkaar en aansluitend op een bodemplaat voor
het boswachtershuisje, die aan de onderbouw werd vastgemaakt.
Op die onderlaag werden in plaasterpap (een veel te nat plaastermengsel) gedrenkte
papieren doekjes uitgesmeerd. Omdat dit een erg smerig werkje is, met een al
te snel verhardende plaaster, had ik geen tijd om mijn zeer vieze handen te
wassen en mijn fototoestel te nemen. Van dit 'plaasterfeestje' zal U de beelden
dus zelf moeten fantaseren.
De overschot aan plaastersmurrie werd gebruikt om de ruimte naar de perrons
op te smeren. Op deze eerste dunne laag kwamen nog verdere lagen, en wel zo
lang tot een eronder gehouden lamp nergens meer door de schil schijnt. Dat is
een goede parameter om een gelijkmatig stevige harde schil te hebben.
Op die laag kwam nog wat dikkere plaaster, waarmee ik een weg met talud modelleerde. Na voldoende uitharden (minstens een week) kon er een eerste laag verf op.
©2005 Gerolf Peeters - aangepast op 06.11.2005 | Zie ook: achtergrond |