Het dagboek (2011)

Ofwel: testen, ontstoren en sakkeren ...

Geen enkel project verloopt vlekkeloos: hier is mijn "dagboek" van mislukkingen, opnieuw proberen, ... Kortom: de tegenslagen en hoe ik er mee omging.
Ook dit is en blijft een wezenlijk onderdeel van de bouw van "Marche-en-Bières", een deel dat ik de lezer van deze website niet wil ontzeggen. Wie weet is het ook leerrijk voor U: al is het maar als troost voor de problemen die je zelf ontmoet tijdens de bouw van je eigen baan:

januari '11: Heel deze maand - en waarschijnlijk de rest van de winter - zal qua modelbouw gewijd zijn aan de rollercoaster. De bakjes zijn zo goed als klaar, maar het parcours moet nog een stuk groeien. In het begin van de maand heb ik nog ongeveer 250cm aan spoor te bouwen, maar dankzij enkele vrije dagen werd dit al gauw de helft.Op het einde vande maand is het laatste afdalende raildeel klaar, en moet het enkel nog zijn steunpalen krijgen. Deze bouwfase, en het verven van de steunen en het spoordeel zal voor volgende maand zijn. Het is vooral veel soldeerwerk: Voor elke centimeter rail zijn er 4 soldeerlassen nodig. De vertikale steunen voor de rails vereisen dan weer veel "ter plaatse" passen en meten. Na elke grotere bouwstap is het nodig om de rails grondig uit te testen. Bij één van die tests heb ik een filmpje gemaakt.
Een belangrijke uitdaging wordt het laatst te bouwen spoordeel, het opklimmende stuk waar het optreksysteem in zal zitten. Dit is al wel uitgetekend, maar pas na de bouw ervan zal blijken of het ook werkt, en daarmee of de rollercoaster een echte, vol-automatisch bewegende attractie voor mijn mini-kermis zal zijn. Alle onderdelen ervoor liggen klaar, de laatste stukjes heb ik deze maand nog geëtst. Naar mijn - waarschijnlijk alweer te optimistische - schatting zal de "Reelwee" in maart functioneren, zodat ik hem daarna kan afwerken.
Op mijn werk is er één en ander veranderd: sinds begin deze maand ben ik huisverantwoordelijke (te vergelijken met hoofdverpleger) geworden. Die andere taak is één ding, maar het is op een andere leefgroep. Vooral dat laatste is een grote aanpassing: andere bewoners, andere collega's, toch een wat andere teamsfeer, ... Het is best wennen, en niet alleen voor mezelf: Voor het eerst sinds 15 jaar heeft men op leefgroep 1 een mannelijke begeleider en collega. Onnodig te zeggen dat deze aanpassingsperiode wat extra energie van me vergt.

februari '11: Tijdens enkele vrije dagen in het begin van de maand werd het laatste afdalende deel van de rollercoaster afgewerkt. Hier en daar moet er nog wat gesleuteld en hersteld worden om ervoor te zorgen dat de treintjes zonder storingen "op zwaartekracht" naar beneden bollen. Op het laatste afdalende deel heb ik een beweegbaar deel gemaakt, zodat ik daar de treintjes op en af de baan kan zetten.
Het enige wat nu nog ontbreekt aan het spoorgedeelte is de opgaande rail, waar het takelmechanisme zit. Aan het eerste stukje ervan, dat je rechtsboven op de foto zit, heb ik anderhalve dag gewerkt. Dit deel moet de inkomende trein oppikken en beginnen optakelen. Alle onderdelen, inclusief de tandwieltjes, zijn zelf gemaakt. Halverwege de maand is het optrekmechanisme gebouwd, en moet er nog een klein stukje spoor gemaakt worden. Op het einde van de maand is het gebouwd en geverfd, en zijn ook de vertikale steunen klaar voor plaatsing. Ruim 550cm spoor is hiermee gebouwd, de "cirkel" is rond.
Het is best wel spannend of dit optrekken ook in de praktijk zal lukken. Theoretisch moet het kunnen, maar er zijn nog zaken die pas na grondige tests zullen blijken: Ik heb intussen stukjes schuimrubber gelijmd op de ketting, die drukkend tegen de onderzijde de bakjes meetrekken. Ze hebben de goeie balans tussen druk en wrijving. De bakjes worden vlot meegenomen, terwijl de aandrijfmotor de ketting vlot rond krijgt. Halverwege de maand blijkt dat de zaak toch nog stroef loopt. In de tweede helft van februari heb ik slechts 4 vrije dagen om dit recht te zetten, maar het ziet er naar uit dat het gaat lukken. In die periode wordt ook mijn tweede kleinkind geboren - en die erg blijde gebeurtenis vraagt ook wat vrijetijd, niet? Op de laatste dag van de maand vernam ik dat het kleintje op 1 maart zal geboren worden...
In modelspoormagazine is deze maand het tweede artikel over mijn stadhuis verschenen. Het eerste deel staat - verkort - op de website. Het artikel over de parkbaan is in principe klaar, maar ik kan nog geen mooie eindfoto maken. Daarvoor moet het park nog steeds aangelegd worden, wat onder andere betekent dat ik nog enkele bomen moet maken. Voor het aanbrengen van een grasveld heb ik trouwens al een tijdje een elektrische vliegenmepper en een keukenzeef klaarliggen, om er een elektrostatische grasstrooier mee te maken.
Een ander probleem van het minibaantje is de binnenverlichting: die is onvoldoende sterk om comfortabel foto's te nemen. De onderdelen voor een krachtigere verlichting liggen klaar (een hoop extra leds, en enkele tientallen printplaatjes), maar ook hieraan kan ik pas werken als mijn rollercoaster mechanisch volledig gebouwd en getest is. Deze neemt nu immers nogal wat plaats in op mijn werkplek.
maart '11: Op de eerste dag van deze maand werd kleindochter-petekind Margaux geboren, een zusje voor Michiel. Weerom een geweldige ervaring. Met - toevallig - een weekje vrij zal ik uitgebreid tijd kunnen maken voor haar. Dat ik daardoor wat minder modelbouwtijd heb, neem ik er graag bij.
De reelwee werkt bijna. De eerder geplaatste schuimrubberstroken die de bakjes moesten meeslepen waren iets te dun, en zijn nu verwijderd en vervangen. Met een enkel karretje is het resultaat prima. De stap naar een volledig, bevolkt treintje zal waarschijnlijk nog wat andere probleempunten aantonen. De motorisatie was nog verre van optimaal. De eerste poging - een spiegelbolmotor zoals ik gebruik voor mijn wisselaandrijvngen - was niet krachtig genoeg. De tweede poging - een zelfbouw reductiekast - was dan weer enorm lawaaïerig. Intussen heb ik een motor-met-reductie besteld, en half maart is de aandrijving prima. De schuimrubber strookjes moeten nog wat steviger aan de ketting bevestigd worden, zoals je kan merken aan dit filmpje. Misschien wordt dat naaiwerk.Daarna werd het kwestie van de rollercoaster verder te verstevigen en te verfraaien. Een hek rondom en een opstapgedeelte zijn intussen klaar. De kassa, en vooral een hoop lichtjes zullen ten vroegste volgende maand in orde geraken.
De aansturing van de lichtjes, maar ook van het remsysteem aan de instapplaats, (infrarood-lichtsluis-)detecties op bepaalde plaatsen en de synchronisatie met het optrekdeel wordt de taak van een microcontroller. Het programma dat die functies stuurt is in de vorige maanden al grootdeels geschreven, maar moet in de praktijk ongetwijfeld nog bijgestuurd worden.

april '11: Voortwerkend aan de reelwee heb ik zoals voorspeld enkele pijnpunten ervaren. Het schuimrubber is intussen noodgedwongen vastgenaaid, maar het optrekdeel zorgt nog voor een ander probleem. In het slechste geval - en die situatie heb ik ondervonden - worden de bakjes losgetrokken van de dissels. Het was vrij lang wachten op belangrijke onderdelen voor mijn oplossing, en in afwachting wou ik even iets totaal anders doen. Ik had al eerder een idee voor een nieuwe ondeugende scène op de kermis, en de acteurs werden alvast uitgezocht. Dit kon iets leuks worden, zij het niet voor al te jonge kijkertjes. Half april was dit tussenprojectje al klaar. Als je op de foto hierboven klikt zie je hoe de mensen verwoed proberen om de kofferbak dicht te krijgen...
Een dergelijke scène mag niet in het zicht staan, dus "ergens achter" is beter. Omdat de onderdelen voor de rollercoaster-oplossing er half april nog steeds niet waren, ben ik alvast gestart met een spiegeltent - een ouderwetse danstent waar vaak koppeltjes ontstonden. De "houten" balkenconstructie was eind april klaar. Nu nog het etswerk en de spiegels zelf. Ze zijn al uitgetekend, maar het etsen zelf zal voor mei zijn. Op het modelspoorforum werd ik aangezet om de danstent van bewegende dansparen te voorzien. Dat was in elk geval niet mijn eerste bedoeling, maar het is wel een uitdaging. Ik broed op een oplossing, en misschien doe ik het ook wel. Ik heb alvast wat onderdelen besteld waarmee ik iets kan proberen. Intussen is via datzelfde forum een idee gekomen voor een andere, kleine attractie: een poppenkast.
Verzuchtend: Eigenlijk wou ik dat mijn rollercoaster intussen klaar was, en ik eindelijk met de volgende kermisattracties aan de slag kon gaan. "Klaar" betekent ook nog: een stuk afwerking met al dan niet flikkerende lichtjes: Dat ding blijft zo lang véél ruimte innemen op mijn modelbouw-werkplek. Zo wil ik ook nog een artikeltje over het parkbaantje afwerken, en dan heb ik "effe plaats" nodig om wat boompjes te maken. Ik vrees echter dat, indien ik de rollercoaster "even opzij" zet, dat hij dan voor een langere tijd aan de kant staat, omdat ik dan zal starten met andere dingen voor het minibaantje. Even volhouden is een betere keuze. Nu ja, die spiegeltent is ook gemakkelijk even opzij te zetten...
mei '11: De modelbouwvooruitzichten voor deze maand lijken niet slecht. Hopelijk gebeuren er op het werk niet teveel rare dingen, zodat mijn vrije dagen intact blijven. Een verlengd weekendje Ardennen was leuk om te doen, maar betekende ook 3 vrije dagen die een andere bestemming kregen dan modelbouw. Massa's ideeën voor nieuwe attracties en mini-scènes ontstaan op het laptopje van en naar het werk. Of die allemaal gerealiseerd worden tegen oktober 2012 is maar de vraag...
De spiegeltent is in mei al wat gevorderd: Het houtwerk is grotendeels klaar, de vloer ligt er in. Onderweg van en naar het werk krijgen de ideeën voor beweging binnen de tent stilaan vorm. De benodigde onderdelen ervoor zijn aangekomen, en eind mei werd er al proefgedraaid (met een hoopvol resultaat). Op het eind van de maand zitten er ook al de eerste stukjes "spiegelglas" in, zelfgemaakt met transparanten en chroomverf, en werden er zo'n 80 preiser-figuurtjes handgeschilderd. Ook het bovenste dakgedeelte is, op de binnendoeken en het tentzeil na, klaar. De mogelijkheid om binnen te kijken in de tent heb ik intussen wat uitgebreid: vooraan komt er geen glas-in-lood in de buitenramen, maar gewoon "glas". Bovendien ga ik alvast één buitenpaneel openzetten, en misschien ook een achterdeur.
Deze maand betekent vooral het probleem met de rollercoaster verhelpen. De onderdeeltjes lagen intussen al weken te wachten, en ik moet toegeven dat ik bang was voor het resultaat. Ik had deze attractie al maanden geleden af willen hebben, maar hij blijft voor problemen zorgen. Voor de koppelingen lijkt de gekozen oplossing de goede te zijn, hoewel er wel wat werk mee gemoeid is. Veertjes uit staaldraad van 0,1mm wikkelen én verwerken is immers niet zo eenvoudig. De eerste had ik te groot gemaakt. Bij een test met 4 karretjes drukten de veertjes de bogies uit hun lijn, zodat ze dwars op het spoor neigen. Dit betekent teveel wrijving, en een treintje dat niet vlot bolt. Bij de tweede helft had ik het wel goed. Mogelijk lukt het deze maand nog om de eerste te herdoen, en zo eindelijk een vlot bollend treintje te hebben. Er moeten daarna ook nog een hoop lichtjes op de railway komen, de automatisering moet ik ook nog bouwen, én nog wat herstellen en verstevigen. Het tweede treintje moet nog afgebouwd worden (figuurtjes er in, verende koppelingen, ...) en pas dan kan ik de automatisering afregelen. Als de railway op het eind van de zomer klaar is, zal ik al héél tevreden zijn.
Door plaatsgebrek op mijn werkplek heb ik nog steeds de boompjes voor het stadspark niet gemaakt. Het afwerken van het artikel over het parktreintje is dus ook nog niet gelukt...

juni '11: De eerste helft van de maand bood door een combinatie van drukte op het werk én privé-omstandigheden weinig tijd voor modelbouw. Ik heb wat bezig kunnen zijn met de rest van de spiegels voor de danstent, en heb wat tafels geplaatst met daaraan nogal wat zelfgeschilderde figuurtjes, maar dat was het zowat wat de "echte" praktijk betreft. De verdere opbouw van het interieur is wat vertraagd door het uitblijven van een levering van tafels en stoelen. Half juni zijn die er nog steeds niet, en daarom ben ik alvast begonnnen aan de sierlijke/kitscherige ingang en de binnenverlichting van dit spiegelpaleis. Eind juni was die klaar, en werd het interieur verder afgewerkt met zelfgemaakte lampen. De eerder genoemde tafels waren er eind van de maand nog steeds niet, en daarom werd de buitenzijde (hout-imitatie) ook alvast geplaatst.
De eerste stap voor het afwerken van het parktreintje, de ruwbouw van de bomen in het stadspark, is ook gemaakt. Om die straks in te planten en de rest van de begroeïng aan te leggen zal ik eerst de kap van het minibaantje moeten demonteren. Dit is net alleen nodig om ruimte voor de aanleg van het park te hebben, maar ook de kap zelf heeft een revisie nodig. De ingebouwde verlichting is immers niet krachtig genoeg - het aantal leds zal drastisch opgetrokken worden: van 60 naar zowat 300. Verder moet de kap er ook af om het minibaantje door de deur van de zolder te krijgen. Het baantje zal dan ook in een andere ruimte verder afgewerkt worden, maar die verhuis doe ik pas na het defintief plaatsen en afregelen van de rollercoaster. Voor die tijd moet de rups trouwens ook nog hersteld en afgeregeld worden, zodat het dak er definitief op kan en ik de verlichting ervan kan aansluiten. Die herstellingen gaan niet zozeer over het bovengrondse deel, maar vooral om de ondergrondse aandrijving.
Onderweg van en naar het werk heb ik intussen een vernieuwd ontwerp gemaakt voor de botsauto's, wat gewerkt aan de teksten van toekomstige artikels voor Modelspoormagazine en wat updates voor deze website.

juli '11: De eerste dagen van de maaand, en wellicht nog volgende, werden volop besteed aan de danstent. Deze komt stilaan in een afwerkingsfase, enkele bestelde onderdelen die ruim op zich lieten wachten, heb ik maar gewoon "met de hand" gemaakt. Ook het centrale dakdeel kreeg in het begin van de maand mijn aandacht, met gekleurde binnendoeken (uit zijde), een poging tot spiegelbol met er op gerichte "spots",... De tafels en de bar werden nog wat aangekleed met drinkglazen en de bedrading werd gecamoufleerd. Dit wil zeggen veel lijm- en schilderwerk, en uiteraard de droogtijden die hiermee gepaard gaan. Daarna kon het tentzeil er op, van zeer dunne styreenfolie: Uitknippen, in vorm kleven, met een warmtebron wat laten doorbuigen zodat het zich als een echt zeil gedraagt, verven, en definitief vastkleven...
Een belangrijke laatste stap voor de danstent is de ondergrondse aandrijving en microcontrollersturing. Met een reeks werkdagen voor de boeg zou het programmeren een "op-de-trein"-werkje worden. Het bouwen ervan, inplanten op het minibaantje en afregelen van het systeem is iets voor het einde van deze maand en de volgende.
In het achterhoofd speelden uiteraard nog de talrijke rollercoaster-werken, een nieuwe dakverlichting voor het minibaantje zelf, herstellen én afwerken van de rups, het afwerken en plaatsen van de bomen voor het park naast het stadhuis, de herstart met de botsauto's, ... en nog verschillende andere kermisprojecten die ik nog graag tegen oktober 2012 klaar wil hebben. Op het modelspoorforum - dat ik mee beheer - houden ze het verlanglijstje voor "volgende projecten" in elk gevan levendig. Die dingen zullen echter allemaal voor augustus en daarna zijn. Stress? Tja, misschien wel ... maar het staat voor mij wel vast dat dit uit de hand lopende deelproject klaar moet zijn binnen de nieuwe deadline. Daarna wil ik écht wel terug met modelspoorbouw bezig zijn!

augustus '11: Begin augustus is de sturing voor de spiegeltent gebouwd en is het elektronische deel getest. Het stuurprogramma is geschreven, maar zal ongetwijfeld nog aangepast moeten worden. De microcontroller heeft immers nogal wat taken te verwerken: Hij zal moeten "praten" met een bedieningsbordje aan de voorzijde van het minibaantje. Verder regelt hij het licht in de danstent, maar vooral de sturing van de twee motoren die de koppeltjes op de dansvloer laten dansen. Die beweging, net als de verlichting, is afhankelijk van de muziek die in de tent gespeeld worden, en zal er gesynchroniseerd mee lopen.
Het uitzoeken en samenstellen van de muziek gebeurde op de trein van en naar het werk. Een kleine 100 liedjes werden via diverse bronnen gevonden - ook alvast enkele voor de andere kermisattracties - en samengevoegd tot grotere geluidsbestanden, die uit verschillende mp3-spelertjes komen. Ook de beiaard van het stadhuis zal immers spelen, net als typische kermisgeluidjes. Al deze geluiden worden geplaatst in het stereobeeld in een centrale, die dan het gemixte signaal naar een stel PC-luidsprekers stuurt. Voor die mixer lagen alle onderdelen begin augustus klaar. Half de maand was hij gebouwd, maar was er duidelijk nog wat afregeling nodig.
Op het einde van de maand was ik een week vrij, en heb ik enkele serieuze stappen kunnen nemen: Na lang zoeken heb ik een belangrijke fout uit het computerprogramma voor de danstent kunnen halen, en wordt het waarschijnlijk enkel nog afregelen voor het ding naar behoren werkt. Verder zijn de boompjes en het andere groen voor het stadspark bijna klaar, en kan ik dus weldra eindelijk die eindfoto maken voor het parkbaantje, en daarmee volgende maand het artikel insturen voor Modelspoormagazine. Voor het gras heb ik mezelf een statische strooier gemaakt, die behoorlijk werkt. Tenslotte ben ik ook intensief bezig geweest met de verbeterde verlichting voor het minibaantje zelf (van 60 naar 350 superheldere Leds).

september '11: Na een week vakantie waren de batterijen duidelijk opgeladen: Het groen voor het stadspark werd afgebouwd en geplaatst, het mini-miniatuurtreintje kan nu in een mooie omgeving rondtuffen. De verlichting van het minibaantje vereiste nog heel wat soldeerwerk: 350 Leds (waarvan er 60 uit de vorige verlichting gerecupereerd werden) betekent ruim 1500 soldeerverbindingen op 25 printplaatjes en een tiental flatcables. Dit betekent ook 350 precies geboorde gaatjes in het dak van de fries/achtergrond van het project. Begin september was dit ook zo goed als rond. Het stuurprogramma voor de verlichting van het baantje is herschreven, en had niet al teveel "debugging" nodig om goed te werken. Half de maand was de nieuwe verlichting geplaatst, en ze leek te voldoen.
Het programma van de microcontroller voor de spiegeltent is nog niet helemaal klaar, maar er is goede hoop dat dit niet al teveel tijd zal vergen. Het vereist vooral wat test-tijd, want "even kijken" of de dansers hun dansstijl omschakelen na een volgend liedje duurt telkens wel de tijd dat het liedje speelt....
Daarna ga ik eindelijk weer eens aan de slag met de roetsjbaan: Verstijvingen voor het frame, herstelwerkjes aan het spoor, de karretjes afbouwen, verlichting, en vooral de automatisering zal nog heel wat energie vergen. Tja, en dan is er nog wat herstelwerk aan de rups, zijn er nog wat kleinigheidjes voor het geluid, en wou ik zo graag opnieuw aan de botsauto's beginnen... en ja, ik heb me laten vangen: Het bouwen van een tweede prototype was immers nét iets leuker, en door de foutjes die ik ondervond heb ik een hoop geleerd. En die foutjes waren er volop, de belangrijkste was het aandrijvingsprincipe. Elastieken waren geen goed idee, hoewel ik deze zelf had gegoten uit siliconenrubber bleef het probleem: de balans tussen spankracht en wrijving. Teveel spanning zorgt voor teveel wrijving en trekt de fragiele asjes bijeen, en te weinig spanning zorgt voor doorslippen van de riempjes, en dus ook geen goede aandrijving. Hoe dan ook heb ik veel geleerd van dit tweede experiment. Is het derde ontwerp ditmaal wel het goeie?

oktober '11: Geen elastieken, maar tandwielen voor de botsauto's, en die zijn begin oktober gevonden, besteld én aangekomen vanuit Zwitserland. Niet bepaald goedkoop, maar gelukkig niet zo duur als de "echte" horlogetandwielen (tot 50 Euro voor een tandwieltje!!!) Dit betekende natuurlijk ook dat ik het hele etsontwerp opnieuw moest tekenen. Ter informatie tandwieltjes modulo 0,2 hebben tanden die 0,4mm hoog zijn ... om die optimaal te laten lopen moet je de dragende onderdelen uiteraard zéér precies maken. Ik weet in het begin van de maand niet of het gaat lukken om een tweede prototype ook effectief te laten rijden, maar het eerste plaatje met geëtste onderdelen is al wel gemaakt en de onderdelen voor het nieuwe karretje zijn intussen klaar voor gebruik. Ik ben ook alvast bezig om de tent met een rijvlak en spanningsnet te maken, zodat ik de rijvaardigheid van de karretjes kan testen. Daarna moet er voor elk botsautootje uiteraard nog een koetswerk gemaakt worden, als het even kant met werkende voor- en achterlichten. Het is de bedoeling om ongeveer 15 karretjes chaotisch te laten rondhossen en botsen. Riducuul? helemaal mee eens ... Dit project schat ik trouwens in als mijn limiet: Ik denk niet dat ik iets nog gekker kan bedenken, laat staan dat ik het kan uitvoeren...
Half oktober heb ik een nieuw prototype klaar, en ook dit blijkt een protoype:te zijn. Het is goed, zelfs vele malen beter dan het vorige, maar nog nét niet goed genoeg. Volgens mijn woordenschat is een protoype "iets waarvan je leert om het definitieve OK te hebben".. Ditmaal gaat het leren over kleinere afwijkingen om alles soepel te doen lopen, én om het omschakelmechaniek ook effect te laten hebben. De bouwvolgorde blijkt ook enorm belangrijk: Niet solderen als er kunststof tandwielen vlakbij zijn, maar tegelijk nagaan of de gesoldeerde verbindingen wel op de juiste plaats liggen...
Bij het prototype dat je op de foto's ziet heb ik toch wat tegen dat laatste gezondigd, met als gevolg dat de tandwielen teveel knellen. Ik weet niet of ik dit karretje nog soepel kan laten bollen, maar ik heb er opnieuw heel wat uit geleerd. Een lichtjes aangepast ontwerp is het gevolg, en op het einde van de maand heb ik nieuwe onderdelen geëtst. Na een zorgvuldige montage van de tandwielen blijkt het geheel behoorlijk soepel te lopen. Op enkele details na - die te corrigeren zijn tijdens te bouw - is het nieuwe etsontwerp prima. De tandwieltjes bollen behoorlijk soepel, getuige daarvan een klein filmpje. Als ik nu de omschakelmechaniek nog vlot krijg kan ik beginnen seriebouwen ...
Ik weet het: Het afwerken van de andere kermisattracties schuif ik door dit project weer wat vooruit. Ik heb nu nog ongeveer een jaar de tijd om alles te bouwen en af te werken voor de grote expo in Mechelen. Het lijkt haalbaar, en het moet gewoonweg lukken.
Op de expo in Genk heb ik, behalve veel ontmoetingen, enkele wagons en knappe baantjes, ook een ferm handgereedschapje gevonden: Een klein bankschroefje met een handvat, ideaal om kleine onderdeeltjes vast te houden en te bewerken. Waarom ik dat niet eerder heb gekocht, is me een raadsel...

november '11: Het heeft wat geduurd eer er wat aan het dagboek van deze maand geschreven werd, en dat heeft alles te maken met een gebrekkig werkende website. Na heel wat mailtjes en - achteraf beschouwd - teveel geduld met het hostingbedrijf (ccchosting) heb ik heel de webstek verhuist naar een ander hostingbedrijf (one.com). Dat verhuizen zelf duurde minder dan een dag (aanvraag indienen, toegang krijgen tot nieuwe ruimte, zo'n 400Mb uploaden, en de domeinnaam verhuizen) Sinds 25/11 werkt alles terug OK. Die verhuis verklaart mee dat de statistiekpagina een beetje van uitzicht veranderd werd.
Wat het modelbouwen zelf betreft, dat stond allemaal in het teken van de botsauto's. Het karretje dat ik eind vorige maand bijna klaar had, is verder gebouwd, inclusief werkende verlichting. Om het echt uit te kunnen testen, werd de tent verder gebouwd, in die zin dat een spanningsnet op een frame werd gesoldeerd, dat dan weer aansluit aan een bodemplaat. Voor de elektrische aansluitngen werd een stekkersysteem ingebouwd, zodat de tent ook op het minibaantje afneembaar zal zijn. Nogal wat aansluitdraden zorgen er voor dat er 28 smd-leds in het plafond volgens verschillende patronen kunnen knipperen. Het onderste kader voor de rijvloer werd afgewerkt met imitatiehout, geëtste traanplaatplanken en een rubberen stootrand aan de binnenzijde.
Het testen van het karretje was echter geen onverdeeld succes: Om te beginnen maakte het slecht contact met de bodemplaat. Dit is een dubbelzijdige printplaat - chemisch gezwart om de koperen kleur te verbergen. Die zwarte laag liet echter te weinig stroom door, en moest ik er terug afschuren. Vertinnen was ook geen optie, en daarom werd er dan maar een folie van nieuwzilver op aangebracht. Een tweede oorzaak van slecht rijgedrag was het gebrek aan gewicht. Dit gaf enerzijds te weinig contact met de vloer, maar zorgde ook voor een steigeren van het karretje door de stroomafnemer. Stukjes lood aanbrengen scheelde een beetje, maar niet genoeg.
Waar ik eerst zinnens was om de carrosserie - het koetswerk - van de karretjes uit resin te gieten, zal ik die noodgedwongen uit witmetaal moeten gieten. Dat maakt de zaak iets complexer, want het stelt meer eisen aan de opbouw van het moedermodel. Het styreen moedermodel voor het koetswerk is op het einde van de maand nog in volle opbouw. Het is niet zo eenvoudig om die passend op het onderstel, met zoveel mogelijk volume, netjes afgewerkt aan de buitenzijde, én straks kopieerbaar te maken. Het wordt opgebouwd uit laagjes en strips plasticard, waarbij na elke verlijming even gewacht moeten worden alvorens het bijgevoegde stukje terug wat te vijlen is.

december '11: Het moedermodel voor het koetswerk van de botsauto's is begin december klaar om gekopieerd te worden. Zoals gezegd worden de kappen afgegoten in witmetaal. Zo hebben de bakjes meer gewicht, en verbetert zowel de grip op de vloer als de stroomafname, en dus het rijgedrag. Misschien is een bronzen verend contactje centraal achter de achterwielen ook nog nuttig voor hetzelfde doel. Ik heb alvast wat 0,3mm dunne draad in fosforbrons klaar voor gebruik Deze is samen met andere dunne veerdraad en wat messingprofieltjes besteld en gearriveerd vanuit Duitsland.
Over veerdraad gesproken: Ik ben bezig om dunne veerdraad met behulp van de galvanotechniek wat te verdikken, zodat hij preciezer als as past voor de kleine tandwieltjes. Deze techniek leek me de moeite waard om eens wat dieper uit te spitten, en een artikel voor Modelspoormagazine is bijna klaar. Deze electrochemische techniek is meteen een goede manier om de afvalstoffen van het etsproces op een goede manier te hergebruiken.
Het etswerk voor de 15 geplande botsauto's is trouwens klaar, en al de 180 op die manier gemaakte onderdelen zijn uit de plaatjes geknipt en gevijld. Eigenlijk meer, want ik heb de vrije ruimte in het etsontwerp gebruikt om 15 x 12 piepkleine rondelletjes te etsen. Dat zijn er teveel voor de botosauto's zelf, maar die stukjes komen ongetwijfeld nog wel eens van pas. De vrije dagen deze maand worden dus volop gebruikt: de hittebestendige mal maken en gebruiken, en nogal wat bandwerk om het chassis te plooien, te solderen en te lijmen. Halverwege de maand ben ik volop bezig met serieproductie, en eind december zijn alle onderdelen die vast aan het chassis hangen gesoldeerd en aangesloten. De verlichting van alle 15 karretjes werkt en is, een stapje verder dan de laatste foto, aan de binnenzijde afgedicht zodat er geen licht tussen chassis en bodem kan "sijpelen". De eerste bewegende delen zijn gemaakt, maar een nieuwe rij-test zal voor volgende jaar zijn.
De minibaantjeswedstrijd is weliswaar nog 10 maanden verder, maar ik zal alle tijd nog goed kunnen gebruiken: Herstellingen aan de aandrijving van de spiegeltent, de rups en het mini-miniatuurtreintje, afwerken van de rollercoaster en de geluidsmodules, plaatsen van de ondeugende scène, massa's figuurtjes schilderen en nog enkele kleinere kraampjes maken. Ik had nog een grotere bewegende attractie in gedachte, maar daar begin ik niet aan vooraleer ik een idee heb hoeveel tijd ik nog over heb. Vooral de reelwee, de grootste attractie op het minibaantje, heeft nog heel wat werk nodig.
Deze website heeft ook nog wat een poetsbeurtje gekregen. In de loop der jaren had ik nogal wat foto's geplaatst, maar de linken ernaar toe waren intussen om verschillendde redenen gewist. Deze "wees-bestanden" heb ik terug geactiveerd, vooral door ze op de verschillende foto-pagina's te plaatsen. Deze webpagina's had ik wat stiefmoederlijk behandeld, en zijn nu wat meer uitgebreid.

Zie ook: dagboek 2010 - foto's 2011 - dagboek 2012